Κυριακή Β’ Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά) – Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο β΄, στίχοι 1 - 12.
Ο Χριστός κάποτε μπήκε στην Kαπερναούμ και μαθεύτηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Aμέσως τότε μαζεύτηκαν τόσο πολλοί, που δε χωρούσαν ούτε στο χώρο μπροστά από την πόρτα. 

 Kαι αυτός τους κήρυττε τη διδαχή του. Tότε έρχονται σ’αυτόν κουβαλώντας έναν παράλυτο, που τον σήκωναν τέσσερις άνθρωποι. Kαι επειδή δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν εξαιτίας του πλήθους, αφαίρεσαν
τη στέγη του σπιτιού στο οποίο βρισκόταν, κι αφού άνοιξαν μια τρύπα, κατέβασαν το κρεβάτι που ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος. Kαι σαν είδε ο Iησούς την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: Παιδί μου,
συγχωρούνται οι αμαρτίες σου.
Eκεί, όμως, κάθονταν και μερικοί από τους νομοδιδάσκαλους, που συλλογίζονταν στο νου τους:
 Tι βλαστημάει αυτός έτσι; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες παρά μονάχα ένας, ο Θεός; Kαι επειδή ο Iησούς κατάλαβε αμέσως με το πνεύμα του ότι διαλογίζονται έτσι μέσα τους, τους είπε:
 Γιατί τα διαλογίζεστε αυτά μέσα στο νου σας; Tι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: Έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου ή να πω: Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Για να δείτε όμως, ότι ο Υιός του Aνθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη ― λέει στον παράλυτο: Σε σένα λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου.
Σηκώθηκε τότε αμέσως και παίρνοντας το κρεβάτι του βγήκε μπροστά σε όλους, έτσι που άρχισαν όλοι να θαυμάζουν και να δοξάζουν το Θεό λέγοντας: Ποτέ δεν ξανάδαμε κάτι τέτοιο!